+316 - 237 47 040 | tessa@takecarecoaching.nl

Home
Mijn lyme-verhaal
- Mijn Testimonial
- Algemene testimonials
Lyme coach
- Begeleiding
- Tips en Adviezen
Reviews
Nieuws
Contact
Menu

Tessa_|_TakecareCoaching v2

17 januari 2020/0 Reacties/door hello

http://takecarecoaching.nl/wp-content/uploads/2017/02/logo-opzet1.png 0 0 hello http://takecarecoaching.nl/wp-content/uploads/2017/02/logo-opzet1.png hello2020-01-17 14:19:092020-01-17 14:19:20Tessa_|_TakecareCoaching v2

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Naam *

E-mail *

Website

Mijn naam, e-mailadres en website bewaren in deze browser voor de volgende keer wanneer ik een reactie plaats.

Reactie

Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.

Contact

Take Care Coaching
Korte Kleverlaan 87
2061 ED, Bloemendaal
06 - 237 47 040
tessa@takecarecoaching.nl

KvK: 60109084
BTW: 1901910240B01

Volg mij….

Volg mij….

Volg me op Insta…

tessa_gerrits

~ Week van de eenzaamheid ~ Repost @lymezelfhulpg

~ Week van de eenzaamheid ~

Repost @lymezelfhulpgroep

Hij zit tegenover ons en is er voor het eerst. Als een roepende in de woestijn voelt hij zich. Smekend om hulp. Fysiek en inmiddels ook mentaal.

Al 8 jaar ziek van de Lyme. Al die tijd voelt hij zich niet gehoord en niet gezien. Niet door de medici en niet door zijn omgeving.

De fysieke klachten kan hij nog enigszins handelen. Maar mentaal wordt het steeds zwaarder. De angsten nemen toe. Bijna niet meer te doen. Ontroostbaar is hij.

Is het psychisch? Nee. Het wórdt psychisch. Door alle omgevingsfactoren die negatief zijn bij hem. Niemand die hem wíl begrijpen. In al die jaren..

Schoonouders die hem in zijn eigen huis de les wijzen. Zeggen dat het allemaal tussen zijn oren zit. Totdat de hele boel escaleert en hij letterlijk uit zijn eigen woning vlucht. Naar de buren.

Als een leeuw heeft hij gevochten de afgelopen jaren. Werkelijk álles geprobeerd om er vanaf te komen.

Gister zat hij tegenover ons, als een gebroken man. Eenzaam en alleen.

Waarom wij in groeps-verband werken? Nou, precies hierom.

Een Lyme-patiënt wordt op álle vlakken geraakt. En de eenzame kant is er slechts één van.

#eentegeneenzaamheid

📸 @sjfotografie

Net boodschappen gedaan en ik had weer een ‘bese

Net boodschappen gedaan en ik had weer een ‘besef-momentje’.

Bij de kassa stond een dame van rond de 80 voor mij met een rollator. Klakkeloos ging ik er vanuit dat zij ‘wat’ boodschapjes had. Maar wat bleek, ze haalde overal wat vandaan: uit een mandje bovenin én onderin haar rollator, uit een tasje die eraan hing en uit een tas die ze droeg. Alles werd in een rustig tempo op de band gelegd en uiteindelijk lag die vol.

Ik moest lachen in mijzelf en dacht zo da’s een kranige dame. Over de manier waarop alles ging, langzaam en vol aandacht, voelde ik ook een herkenning.

Nadat de caissière had gescand lukte het niet met betalen: ze kreeg haar pinpas niet uit haar portemonnee, d’r vingers werkte niet mee. Of de caissière hem eruit wilde halen? En tegen het apparaat wilde houden, dan hoefde zij alleen haar code in te toetsen. Dat lukte en de caissière vroeg of ze kon helpen inpakken.

Ondertussen kijkend naar mij, zo van sorry hoor, het duurt lang maar ik wil haar graag helpen. Ik knipoogde en knikte bevestigend. In overleg met mevrouw, wat in welk tasje ging, pakte ze samen in.

Terug achter de kassa bedankte de caissière mij, zelf eind vijftig denk ik. “Meid, wat fijn jouw begrip en geduld. Wij weten niet hoe we zelf boodschappen doen op die leeftijd hè?!”

Ik antwoordde alleen met een “nee precies” want ik dacht als ik nu echt antwoord geef word ik emotioneel.

Er was tijdens die paar minuten schouw-spel namelijk veel door mij heen gegaan..

Ik weet namelijk wél al hoe het is. Om zo boodschappen te doen. Op deze leeftijd. Om boodschap per boodschap op de band te leggen. Om te moeten betalen. Om dat pasje niet uit de portemonnee te krijgen. Om vingers te hebben die niet meewerken. Om de boodschappen van de band te halen. Om ze in te moeten pakken. Om tótaal geen overzicht te hebben. Om al een paniek-aanval te krijgen bij het idéé om naar de supermarkt te gaan.

Achter mij schoven mensen naar andere kassa’s.

Vanmiddag.
En toen.

Ik bleef staan.
Vanmiddag.
En toen.

Nu ik net thuis de tassen uitpakte dacht ik: leeftijd maakt niet uit. Wat je meegemaakt hebt wel.

#leeftijdismaareengetal #jekenthetverhaalniet #geenoordeel #geduld

📸 @sjfotografie

~ The present is a present ~ #livinginthemoment

~ The present is a present ~

#livinginthemoment #wayoflife #oneofmyfavoritequotes #eleanorroosevelt

📸 @sjfotografie

Wat was dit leuk om te doen! Voor mij ook weer ee

Wat was dit leuk om te doen!
Voor mij ook weer een nieuwe ervaring.

Liesbeth, ik wens je heel veel succes met je praktijk @progrezzocoaching

#lovemyjob #geendagishetzelfde #coach #zzper en ook #stagebegeleider #vanallemarktenthuis

There is a voice that doesn’t use words. Listen.

There is a voice that doesn’t use words. Listen. #rumi

~ Er is altijd wel iets om dankbaar voor te zijn ~

~ Er is altijd wel iets om dankbaar voor te zijn ~

Al jaren benoem ik elke ochtend 10 dingen waar ik dankbaar voor ben. Voordat ik mijn bed uitstap benoem ik de mooie dingen van dat moment in mijn leven, hoe groot of klein die ook zijn.

Dit geef ik ook altijd als tip aan cliënten. Mooi om te merken dat vele dit al doen en om te horen waar zij dankbaar voor zijn.

De geluks-momentjes benoemen deed ik in mijn Lyme-tijd dus ook en het hielp mij om positief te blijven en alles, hoe moeilijk sommige dagen ook waren, in perspectief te blijven zien. Ik benoemde altijd wat ik nog wél kon en wat ik nog wél had.
En dat was bepaalde periodes heel weinig.

Sommige mensen vinden het lastig wat zij nog hebben of wat hun perspectief is. Maar héé, het lichaam draagt je nog! En je bent er nog! Kijk waar je heen wilt, wat is je focus?

Probeer positief te blijven en je toekomst voor je te zien. Visualiseer wat je wil doen als je je weer beter voelt. Kijk naar wat je wél kan en niet alleen maar naar wat je níet kan. Probeer te genieten van alle kleine dingen, hoe klein en hoe cliché ook.
Ik snap dat het makkelijk gezegd is, maar ik heb ook héle donkere momenten gekend.

Momenteel benoem ik s’ochtends dingen van de vorige dag, van de huidige situatie en zet ook intenties van dankbaarheid voor de dag die komen gaat. Door vooruit dankbaar te zijn voor hoe bepaalde situaties gaan lopen creëer ik al een bepaalde ‘setting’. Dit werkt goed in de praktijk en in mijn koppie.

Ik vind het voor mijzelf nog altijd ‘een ding, de social media’. Maar ik merk dat ik er steeds meer inkom, vooral ook door alle mooie (privé) berichtjes die ik van jullie heb gekregen.

Ik ben dus extra dankbaar dat ik in deze ‘Week van de Teek’ mijn persoonlijke posts heb geplaatst.

📸 @sjfotografie

#weekvandeteek #ziektevanlyme #awareness #ervaringsdeskundige #lymezelfhulpgroep #samenbeter #dankbaarheid #zitindekleinedingen #hetiseraltijd #alsjehetkanzien

~ Geloof je angsten nooit. Zij kennen je kracht ni

~ Geloof je angsten nooit. Zij kennen je kracht niet ~

Veel mensen met Lyme veranderen wat qua karakter. Zo ervaren zij het zelf of vindt hun omgeving. Maar niks is minder waar: zíj zijn het niet die veranderen maar ze worden ‘overgenomen’ door de Lyme.

Een lichaam vol met Lyme is een lichaam vol met afvalstoffen. Om die hoeveelheid gifstoffen kwijt te raken moeten onder andere de lever en de nieren harder werken.

Holistisch gezien maakt een overbelaste lever boos en zorgen overbelaste nieren voor angsten.

Lyme patiënten lopen tegen veel uiteenlopende factoren aan maar de angsten, die ze voorheen niet hadden, hebben grote impact merk ik. Dingen die ze normaal even deden en niet bij nadachten zijn nu obstakels.

Ik weet er alles van.. In een drukke ruimte verkeren? In een gebouw moeten zijn op grote hoogte? Afrekenen bij de kassa?
Verschrikkelijk. Als ik er alleen al aan dacht.. Op een gegeven moment was bijna alles ‘angst’.

Inmiddels weet ik: een lijf zonder Lyme is een lijf zonder afvalstoffen en dus zonder ‘karakter-verandering’ en dus angsten.

Hoe is de spreuk ook alweer: angst is de slechtste raadgever. Als je weer gezond bent dan ben jij je eigen raadgever. Geloof je eigen angsten dus niet want ze kennen jouw kracht niet💫

📸 @sjfotografie

#weekvandeteek #ziektevanlyme #awareness #ervaringsdeskundige #lymezelfhulpgroep #samenbeter #angsten

~ Grenzen ~ Tes, zie jij overeenkomsten met mens

~ Grenzen ~

Tes, zie jij overeenkomsten met mensen met Lyme? Die vraag krijg ik elke week wel en mijn antwoord is altijd: ja, dat zie ik.

Naar mijn idee hebben ze allemaal moeite met grenzen aangeven. Naar zichzelf toe en naar anderen. Alle mensen met Lyme die ik heb mogen ontmoeten zijn lieve, zachtaardige, hooggevoelige, intelligente en grenzeloze personen.

En met grenzeloos bedoel ik dan dat zij altijd klaarstaan voor anderen maar zichzelf vaak vergeten. Ze zijn lief voor een ander, pleasen graag maar zorgen niet goed genoeg voor zichzelf. En hier herkennen veel van de vraag-stellers zich in.

Dit inzicht heb ik zelf ook gehad en ik ben hiermee aan de slag gegaan.
Wat een Lyme patiënt leert tijdens het herstel-proces is om veel meer voor zichzelf te gaan staan. Om oude patronen te doorbreken en nieuwe tools aan te leren.

En ook vragen mee te nemen als: wie ben ik en wat wil ik? Doe (deed) ik het werk wat ik leuk vind? Wat past bij mij? Als ik mij straks beter voel, ga ik dan hetzelfde doen of iets anders?

Het is mooi om onderdeel te mogen zijn bij de zoektocht van deze mensen. Om de vragen aan ze te stellen en de antwoorden te horen. En als ze zijn hersteld te zien hoeveel daadkrachtiger ze zijn geworden.

📸 @sjfotografie

#weekvandeteek #ziektevanlyme #awareness #ervaringsdeskundige #lymezelfhulpgroep #samenbeter #grenzenaangeven

~ 17 jaar ziek-zijn ten opzichte van 8 jaar klac

~ 17 jaar ziek-zijn ten opzichte van
8 jaar klachten-vrij zijn ~

Wat van mijn persoonlijke woorden over hoe beroerd het met mij ging en hoe goed het nu gaat.

Dat het een inspiratie mag zijn voor de huidige Lyme patiënt. Om door te zetten én vol te houden. Ook na zoveel jaar kan het dus wél.

Kijk mijn hele filmpje via de link in de bio.

🎥 @thijstuijt

#weekvandeteek #ziektevanlyme #awareness #ervaringsdeskundige #lymezelfhulpgroep #samenbeter #klachtenvrij

~ Erger dan de ergste pijn is de pijn van onbegrip

~ Erger dan de ergste pijn is de pijn van onbegrip ~

Een veel voorkomend gespreksonderwerp met cliënten is ‘het onbegrip’. Zowel uit de directe als indirecte omgeving. Vaak is aan de buitenkant weinig te zien en meestal zijn ze goed-lachs.

Maar niks is minder waar, achter die lach gaat veel schuil. Ze hebben zich een manier aan moeten meten om de dag door te komen en dus zetten ze een masker op op de momenten dat ze ergens zijn en niemand die ziet hoe ze het thuis moeten bezuren.

Ik hoor dagelijks dat het onbegrip van hun naasten veel pijn doet. De patiënt voelt zich al alleen in het ziekte-proces en daarnaast ook in het niet worden gezien en gehoord.

Een man die al jaren dezelfde vrouw heeft en zij die hem niet snapt, een moeder die niet wordt geloofd door haar dochter. Vrienden die niet meer bellen en berichtjes die niet meer worden ontvangen.

In tranen luchten ze hun hart en ik vind het elke keer hartverscheurend om te horen.

En ik denk alleen maar: hoe dan?
Waarom is er geen begrip?

Die vrouw weet toch dat haar man altijd met liefde hard heeft gewerkt voor zijn gezin en het nu niet meer kan? Die dochter weet toch dat haar moeder altijd alles voor haar deed en klaarstond voor haar en haar kinderen? Zij weten toch wat zij konden en zien dan toch wat zij nu niet meer kunnen?
Blijkbaar wíllen zij het niet zien denk ik dan.

Alsof de zieken het zelf oké vinden dat ze hele dagen thuis zitten? Dat die man zijn gezin niet meer wil onderhouden? Dat oma haar kleinkinderen niet te logeren wil hebben? Dat zij accepteren dat hun leven niet meer is zoals het was?

Nee! Deze mensen werken juist ontzettend hard aan hun herstel! En vertellen mij hoe ze in hun eigen eenzaamheid dubbel zo hard werken omdat zij de, oh zo gewenste, support missen.

Ik vraag vaak wat ze erger vinden, de Lyme of het onbegrip. Steevast geven ze dan het onbegrip aan. Energie om te vechten tegen de Lyme halen ze altijd, bewonderenswaardig genoeg, wel weer ergens vandaan. Maar het gevecht tegen het onbegrip slóópt ze.

Lyme is vaak onzichtbaar. Het onbegrip is altijd onzichtbaar. En die wond, die doet dus vaak het meeste pijn.

📸 @sjfotografie

#weekvandeteek #ziektevanlyme

~ Week van de Teek~ Morgen gaat de ‘Week van d

~ Week van de Teek~

Morgen gaat de ‘Week van de Teek’ weer van start. Deze is in het leven geroepen om ‘awereness’ te creëren, op verschillende gebieden. Onder andere om mensen te wijzen op de gevaren van teken maar ook om meer begrip te krijgen voor de Lyme patiënt.

Om mijn persoonlijke steentje bij te dragen om meer aandacht en (h)erkenning te krijgen voor de Lyme patiënt post ik de komende 5 dagen over onderwerpen die ik zeer regelmatig meemaak in de praktijk.

Elke Lyme patiënt loopt tegen hetzelfde aan: het onbegrip, de vooroordelen en het gevoel van onmacht zijn enkele voorbeelden. Om over het schuldgevoel, de beperkingen en de afhankelijkheid die Lyme met zich meebrengt nog maar te zwijgen.

Ik zeg altijd tegen mijn cliënten: iedereen heeft zijn eigen verhaal maar uiteindelijk hebben jullie allemaal hetzelfde verhaal: het is voor iedereen een lange zoektocht, ze lopen stuk voor stuk tegen dezelfde dingen aan en uiteindelijk moet je het zelf doen.

Zo heb ik het zelf ook ervaren.
Maar als we het op deze manier een klein beetje samen kunnen doen is fijn, toch?✨

📸 @sjfotografie

#weekvandeteek #ziektevanlyme #awareness #ervaringsdeskundige #lymezelfhulpgroep #samenbeter

~ Als je vertrouwen hebt hoef je niet de hele trap

~ Als je vertrouwen hebt hoef je niet de hele trap te zien om de eerste stap te zetten ~

Cliënten vragen mij regelmatig hoe ik mijn proces heb ervaren.

Eerlijk? Die trap zag ik ook niet hélemaal voor me toen ik startte met resonantie en fotonen. Maar ik vóelde vanaf het begin aan alles dat ik stapje voor stapje vooruit zou gaan en vertrouwde op mijn gevoel.

Het was een fucking zware klim.
Ik heb geploegd en geklauterd en ben treden naar beneden gedonderd.
Maar hup, ik wist elke keer weer omhoog te klimmen. In het tempo waarop mijn lichaam het aankon.

Op dagen waarop ik het amper trok en het soms niet meer zag zitten keek ik achterom en als ik dan zag waar ik stond, was niet verder gaan geen optie, ik moest dóórrrr.

In vertrouwen dat het goed zou komen. ‘Vertrouwen’ was one of my key-words.

Het is prachtig dat ik mensen die bezig zijn met hun eigen klim mag begeleiden. Het gaat met vallen en opstaan maar ook zij weten zichzelf weer bij elkaar te rapen. Veel van hen zitten inmiddels ook bovenaan of zijn er bijna. Anderen zijn halverwege of net begonnen.

Samen beklimmen wij die trap, tree voor tree, in ieders eigen tempo en in vertrouwen🤎

📸 @sjfotografie

#vertrouwen #ziektevanlyme #ervaringsdeskundige #coach #fotonen #resonantie

En dan ontvang je deze...🥰 #nationalecompliment

En dan ontvang je deze...🥰
#nationalecomplimentendag

Love it #lely #hierkanikdusechtvangenieten #hetzij

Love it
#lely #hierkanikdusechtvangenieten #hetzijndekleinedingendiehetdoen

Even de wind door de haren #strandwandeling #altij

Even de wind door de haren #strandwandeling #altijdeengoedidee

💫2021💫 Kom maar op, ik treed je met open viz

💫2021💫
Kom maar op, ik treed je met open vizier tegemoet!

Lieve volgers, ik wens jullie het allerbeste🙌

📸 @sjfotografie

~ Acceptatie is het grootste geluk ~ Jaren gelede

~ Acceptatie is het grootste geluk ~

Jaren geleden las ik deze spreuk en die kwam nogal binnen. Waarom wist ik op dat moment nog niet maar de woorden bleven door mijn hoofd spoken. Waarom raakte precies deze zin mij zo? In die vraag wilde ik het antwoord vinden.

Ik dacht altijd dat ik de Lyme geaccepteerd had tot ik er achter kwam dat dat niet zo was. Ik wilde altijd het meisje zijn met dat donkere haar en niet dat meisje met Lyme. Jaren voelde het als een gevecht tegen de ziekte maar ook als een gevecht met en tegen mijzelf.

De ‘waarom-vraag’ speelde hierin een dubbele rol. Aan de ene kant vroeg ik mij af waarom ik het had en het mij was overkomen. Aan de andere kant voelde ik intuïtief dat het goed zou komen en mij iets moois zou brengen.

Ik moest voor mijzelf hardop durven zeggen: “Ik ben Tessa en ik heb Lyme. Ik zal er alles aan doen om er vanaf te komen, wat ik er ook voor moet doen en laten. En tot die tijd moet ik accepteren dat ik het heb”.

Ik besefte dat ik alleen mijzelf had, alleen dit lichaam en hier zou ik het de rest van mijn leven mee moeten doen. Ik moest vriendjes worden met mijzelf; wilde ik dit gevecht gaan winnen dan moesten we het samen doen, mijn lichaam en ik en niet ieder apart.

Uiteraard was dit een proces maar het moment van het accepteren van het hebben van Lyme was één van de belangrijkste in mijn leven. Het voelde als een soort bevrijding en van daaruit kon ik op een andere manier verder.

Zeg ik dat dit voor iedereen met Lyme geldt? Nee, maar voor mij was het een tool en hopelijk mag het een inspiratie zijn voor anderen.

📸 @sjfotografie

#acceptatieisdewegnaarheling

~Having a sister is like having a best friend for

~Having a sister is like having a best friend for life~

En ik heb écht de beste, lucky me.

#nationalezussendag #ditvindtzevastnietleuk #maarikdoehettoch😘

📸 @sjfotografie

“Lach zolang je leeft want je leeft zolang je la

“Lach zolang je leeft want je leeft zolang je lacht”

#oneofmyfavoritequotes

📸 @sjfotografie

Meer laden… Volgen op Instagram

Recente berichten

Algemene testimonials
Mijn testimonial
Foto’s lezing 2-2-2020

Extra interessant…

Links

- Lyme Zelfhulpgroep Nederland

© 2022 - Take Care | powered by WebSteps

Voorwaarden
Privacy verklaring
Disclaimer

Scroll naar bovenzijde